De Huiskamer van Den Haag (Theater aan het Spui) doet zijn alias eer aan!
De Huiskamer van Den Haag (foto: Andrea de Palm)
Vanaf binnenkomst is het onthaal warm, oprecht en professioneel, zoals een Hagenees zijn stad ook het liefst doet overkomen.
Op het programma van vanavond staat vóór de voorstelling van “Schuldeisers” de gasten, indien gewenst, een heerlijk authentiek Indonesisch rijsttafeltje te wachten (adoe, heerlijk eten)!
Kort na en voor sommigen nog tijdens het eten spreekt de directeur van het Theater ons gasten toe over het in het gedrang komende cultuurbudget en met goede moed hoopt hij ons allen te overtuigen dat als we zoals al velen trouw blijven bezoeken, we ons er als cultuurliefhebbers wel doorheen slaan!
Na nog wat informatie te verstrekken over het avondprogramma introduceert hij regisseur en vertaler Theu Boermans. Theu wijdt wat uit over het stuk “Schuldeisers” en over zijn werkwijze in het algemeen. Het enthousiasme is duidelijk hoorbaar en wordt nog versterkt als de Spuitheaterdirecteur (Cees Debets) Theu een interview afneemt en er dus wat dieper op zijn werken wordt ingegaan.
Hierna is er nog ongeveer een uur te gaan tot de voorstelling, dat overigens vervliegt vanwege de ontspannen, gezellige sfeer.
Theater aan het Spui directeur Cees Debets aan het woord (foto Dennis Pronk)
Bij “Schuldeisers” dacht ik allereerst aan materiële zaken, waarvan betaling was uitgebleven. Maar onder deze noemer gaat ook gedachtengoed schuil, blijkt al snel als de voorstelling begint.
Kevin Hassing (“Olaf”) en Steven van Watermeulen (“Gustav”) geven vanaf de eerste minuut overtuigend en direct boeiend gestalte. Ik wil niets prijsgeven, maar als Tamar van den Dop (“Tekla”) op de bühne verschijnt heeft het gezelschap ons al een klein uur weten te boeien en het wordt almaar boeiender.
Je leeft mee met de personages, alleen al vanwege de herkenbaarheid.
Als na twee uur het doek valt ben je als kijker geboeid, verrast, bewogen en bevredigd. Er wordt dus staande geapplaudisseerd.
Erg sterk als je bedenkt dat het origineel ook nog eens werd geschreven in 1888 door de Zweed August Strindberg. Hulde en voor iedereen de moeite waard: jong, oud en er tussenin – een stuk over relaties, dat nog steeds jong te noemen is.
Zoals je leest heb ik er echt van genoten en wil mijn dank uitschrijven aan DenHaagDirect, Theater aan het Spui en alle zorgzame professionals en medegasten.
Theater aan het Spui kunnen we allemaal méér doen!
Theater aan het Spui (foto Dennis Pronk)
Gepubliceerd op 15 april 2012 op DenHaagDirect.nl
