Moeder is een kinderwens Iets wat aansluit bij ieder mens Moeder is geaccepteerd Iets wat ieder respecteert Moeder weet, zorgt en heeft je lief Zo heeft eenieder een persoonlijke hartendief Moeder zijn gaat heel kordaat Zo zegt ze ‘Dat is nodig en kom niet steeds te laat!’ Ieders moeder is speciaal Anders zaten we hier niet allemaal Dus denk aan haar en doe haar deugd Wordt gelukkig en schenk haar jeugd Vaders zijn onlosmaakbaar verbonden Vaders denk…
Mijn hele leven schrijf ik al – dat vertel ik althans aan iedereen die het horen wil. Het is ook de waarheid. Maar een andere waarheid is dat ik last heb van publicatieangst, waardoor veel van mijn pennenvruchten onzichtbaar zijn gebleven.
Op een netwerkbijeenkomst stelde iemand me onlangs een interessante vraag: “Dus je werkt met taal en tekst. Hoe komt dat zo, wat is je achtergrond? Heb je soms Nederlands gestudeerd?” Bijna had ik op die laatste vraag gereageerd met: “Nee, maar mijn vader wel”, maar ik realiseerde me dat dit enige toelichting behoeft. Uiteindelijk legde ik – met wat meer woorden – uit, hoe taal en tekst mij met de paplepel zijn ingegoten en altijd een deel van mijn wezen…
… is het soms goed om helemaal niets te zeggen. Maar zodra we ons aangevallen voelen, is de behoefte sterk om juist meteen iets te zeggen. Zo’n eerste reactie is vaak uit emotie geboren en kan de plank flink misslaan: als ‘ongevoelig’ ervaren worden of, erger, als munitie dienen om een toch al gespannen situatie verder te laten escaleren.